O książce: 2015 / Proponowane refleksje dotykają jednego z najważniejszych tematów współczesnej psychologii, jej kryzysu w określeniu istoty tego, co faktycznie jest przedmiot jego studiowania. Książka składa się ze wstępu i trzech części. Przedmowa krótko wprowadza autora, wprowadza czytelnika w zakres poruszanej problematyki oraz przedstawia treść książki. Pierwsza część składa się z czterech rozdziałów, których główną treścią jest wprowadzenie historię nauk psychologicznych, jej główne kierunki i działy oraz określenie istoty problemów stojących przed współczesną psychologią. Rozdział pierwszy mówi o głębokim kryzysie, w jakim – zdaniem samych psychologów – znajduje się psychologia akademicka, oraz ukazuje cztery okresy historyczne w historii psychologii. rozwój poglądów psychologów na temat psychiki człowieka. Rozdział drugi szczegółowo analizuje dziesięć słownikowych definicji pojęcia psychiki i analizuje zalety i wady każdej z przedstawionych definicji. Rozdział trzeci skupia swoją uwagę na filozoficznej i psychologicznej koncepcji „psychiki”. refleksja”, która – zdaniem samych psychologów – w różnych kombinacjach służy do wyjaśnienia, czym właściwie jest psychika. Po bliższym zbadaniu tego terminu staje się widoczna pewna nielogiczność w jego użyciu w odniesieniu do organizmów żywych. Ponadto podano inne wyjaśnienie procesów interakcji podmiotu psychiki z otaczającym go światem. Rozdział czwarty wprowadza czytelników w klasyfikację ewolucyjnego rozwoju umysłowego świata zwierzęcego. Pokazuje także kilka realnych przykładów zachowań różnych żywych stworzeń z ich otoczeniem. Wynikiem takiej analizy zachowań jest podany algorytm, według którego wszyscy instynktownie żyją i działają. Druga, zasadnicza część książki składa się z sześciu rozdziałów, które w dość szczegółowy sposób, wraz z rysunkami, pokazują główne elementy składowe ludzka psychika. Materiał ten jest w większości opracowaniem autora, ale opiera się na dobrze znanych kategoriach nauk psychologicznych. Rozdział piąty warunkowo dzieli całą osobę na trzy niezależne, ale stale oddziałujące na siebie elementy. Są to ciało, dusza i duch. Argument za takim podziałem podano z dziedziny technologii komputerowej. W rozdziale szóstym spośród trzech składników człowieka rozważany jest tylko jeden z nich – dusza. Koncepcja ta, w proponowanej interpretacji części składowych osoby, jest synonimem słowa „psychika” osoby. Dusza, czyli psychika, jest również podzielona na trzy części: świadomą, podświadomą i nieświadomą. Interpretacja ta opiera się na ugruntowanych ideach mentalnych Freuda, ale nie jest z nimi tożsama. Rozdział siódmy, kontynuując rozważania na temat ludzkiej psychiki, zwraca szczególną uwagę tylko na jedną z nich, jej świadomy komponent. Ta część również jest podzielona na trzy główne części. Są to: umysł człowieka, jego emocje i wola. Słowo „umysł” ma kilka synonimów: umysł, intelekt, rozum. W wyniku bardziej szczegółowego zbadania znaczeń tych słów do dalszej dyskusji wybrano słowo powód. Szczegółowo omówiono także emocje człowieka i jego wolę oraz ich wzajemne relacje i rozum. Rozdział ósmy poświęcony jest także rozważeniu tylko jednego z poprzednich elementów ludzkiej psychiki, jego rozumu. Jest również warunkowo podzielony na trzy elementy: ludzkie myślenie, pamięć i wyobraźnia. Omawiane tu kategorie ludzkiej psychiki zapożyczone są głównie z tradycyjnych podręczników psychologii. Na zakończenie rozdziału szczególnie podkreślono szczególne znaczenie wyobraźni człowieka, która odgrywa niezwykle istotną rolę w całej jego psychice. Rozdział dziewiąty swoją treścią różni się od poprzednich czterech, które badają psychikę człowieka . Jej tematem jest praca, twórczość, kreatywność, które są prerogatywą człowieka i wspólnoty ludzkiej w dziesiątym i ostatnim.